dal bhat power!!!

Onze eerste werkweek is alweer achter de rug. Maandag zijn we begonnen met een introductie, uitleg vanuit het project en van een deel van het Alka hospital gezien.
Dinsdag de eerste dag aan het werk, ik op afdeling general ward. Brenda op de gynealogie en liza op de spoed.
Er lagen wel geteld 6 patienten op mijn hele afdeling en wel 2 tot 3 vpk en 1 dokter.
Bij elke patient zit 24/7 iemand van de familie die voor de patient zorgd. Zij doen werkelijk alles voor de patient behalve de verpleegtechnische handelingen.Ze halen medicatie bij de apotheek, infuusmaterialen, helpen de patient met toiletgang, wassen en aankleden.
De verpleging heeft echt een luizenbaantje, beetje zitten, beetje kletsen, beetje je telefoon bekijken en een paar keer per dag medicatie delen, bloeddruk meten en soms een verpleegtechnische handeling uitvoeren.
Na een dag general ward hadden we al snel in de gaten dat we meer actie zochten dan dit. Dus besoten we om dit met onze coordinator te bespreken en de volgende dag konden we alle drien mee lopen op de spoed. Een van de redenen dat het zo rustig is in dit ziekehuis is dat het een prive ziekehuis is, dus alleen voor mensen die wat 'meer' geld hebben. Niet dat dit te vergelijken is met een westers ziekenhuis, want de kans dat je hier gekke ziektes oploopt door de slechte hygiene is zeker aanwezig. De patienten moeten voor elke handeling meteen betalen.Zo werd er een jongentje binnen gebracht die was gevallen.
Het manneke had een flinke hoofdwond en moest worden gehecht en omdat hij wat suf was leek het de arts verstandig om een ct scan te laten maken. Na het hechten werd er handje contantje afgerekend en daarna door naar de ct waarvoor er natuurlijk ook meteen betaald moet worden. Het is heel simpel, geen geld betekend geen zorg.
Zo kwam er bij Liza een meisje die zichzelf van het leven wilde beroven doormiddel van rattengif (gebeurd hier heel veel :()
Nadat ze haar maag hadden leeggepompt wilde ze haar nog een dag houden ter observatie. Hier had het meisje geen geld voor en ging ze dus naar huis. Maaghevel en sonde eruit en tegen medisch advies in moest de behandeling worden afgebroken.
Afgelopen donderdag was er flinke sensatie, het ziekenhuis bestaat uit twee departments ik stond die dag op alka 2 en ging naar alka 1 om te lunchen. Op de rotonde voor het ziekenhuis al flink wat politie/leger...voor de ingang van het ziekhuis wel 8 tot 10 legerfiguren en de hele binnen plaats vol met menigte en politie.
Er bleek een schietpartij te zijn geweest een afrekening met een advocaat die blijkbaar zijn werk niet helemaal goed deed. Diverse verhalen gingen zowel binnen als buiten het ziekeuis de ronden maar er was in ieder geval een dode en drie gewonden waarvan er een naar ons ziekenhuis is gebracht met vier schotwonden. Door ons werd hij al snel een maffiabaas genoemd, maar dat was vooral om het nog net een beetje spannender te maken. haha :D
Verder wonen we nu bij een gastgezin, een echtpaar van middelbare leeftijd en nog een thuiswonende zoon. Boven hebben we onze eigen kamer met een plank met daarop een soort deken als matras, een kussen van een tuinstoel is nog dikke :S
Verder hebben we een gezamelijke badkamer met de andere vrijwilligers.
Aan het begin van de week was er een brits en een canadees meisje. Nu is alleen het canadeese meisje er nog, dus het rijk bijna voor ons alleen!
Elke ochtend hebben we ontbijttherapie, een rijst of noodle maaltijd om 8 uur 's ochtends die als een blok op je maag valt. 's avonds krijgen we standaard dal bhat (rijst, linzensoep en eenprutje van groenten) dit is momenteel nog goed te doen alleen verwacht ik dat het over drie weken erg eentonig zal zijn... de nepalezen zweren bij deze maaltijd en eten hem met regelmaat twee keer per dag (ook als ontbij). Er zijn zelfs t-shirts te koop waarop staat dal bhat power 24 hours... Doe mij maar een boterham met chocolade pasta om 8 uur smorgens :D